Hoe we buitenlandse toeristen gaan verleiden: ‘Amsterdam? Ga naar de Wadden!’
Waarom trekken miljoenen buitenlandse toeristen in ons land ‘blind’ naar het overbevolkte Amsterdam, Giethoorn en de Zaanse Schans? Alsof er geen Waddeneilanden bestaan. Nieuw beleid is gericht op spreiding en duurzaamheid. Op stap met reisjournalisten en influencers uit heel Europa die het ‘andere’ Holland moeten promoten.
De bus die de buitenlandse gasten naar de haven van Lauwersoog moet brengen, staat muurvast op de A4. Dit is geen Holland-promotie. Dat voelen de mensen die de ‘ontdekkingsreis’ organiseren – het Nederlands Bureau voor Toerisme en Congressen (NBTC) – zelf ook wel.
Waddenzee bij Lauwersoog © ANP
Eenmaal in de haven van Lauwersoog, waait er een strakke wind over de kade. Diep weggedoken in hun jassen stapt het gezelschap aan boord van de Happy Seal, de boot van schipper Anton Lergner. Beneden in de kajuit staan warme soep, broodjes en rozijnenbollen klaar. Een enkeling waagt zich al buiten, zoals de Franse influencer Cindy Mollaret: ,,Zeewind, heerlijk!’’
Overweldigende natuur
© ANP XTRA
Nederland
heeft dan misschien geen Grand Canyon, Matterhorn of Mont Blanc, maar
prachtige natuur hebben we in overvloed, als je er maar oog voor hebt en
de onwetende toerist uit het buitenland erop wijst. Of beter nog:
ernaartoe leidt. Schipper Anton stuurt zijn boot de Waddenzee op.
,,Hoezo hebben wij geen overweldigende natuur’’, vraagt Anton. ,,Wat mij
betreft is de Waddenzee net zo mooi als de Grand Canyon. Het gebied
moet alleen nog ontdekt worden. Ik vaar ’s avonds wel eens naar een
drooggevallen zandplaat om daar de zonsondergang te beleven. Man, man,
zo prachtig!’’
In de verte staat de vuurtoren van
Schiermonnikoog, links zien we de contouren van Ameland. Aan beide
kanten van de boot valt het wad langzaam droog. Alle passagiers hebben
ondertussen een plek op het achterdek opgezocht. Er zijn geen zeehonden,
wel honderden vogels op zoek naar voedsel. Hans Gartner, vogelexpert en
boswachter van het Nationaal Park Lauwersmeer, vertelt het buitenlandse
gezelschap gepassioneerd over lepelaars, aalscholvers, scholeksters en
het visdiefje. En dat het gebied een belangrijke rol speelt in de
wereldwijde vogelmigratie.
Schoonheid
De leegte heeft haar eigen schoonheid. Zelfs als het miezert. Dan worden de geluiden gedempt, valt er een gordijn van honderden tinten grijs over het landschap en hult de streek zich in een melancholische sfeer. Maar dat is niet het soort natuur dat vanzelf een breed internationaal publiek trekt. De meeste buitenlandse toeristen kiezen voor populaire bestemmingen als Amsterdam, Giethoorn en de Zaanse Schans, terwijl er tal van mooie streken zijn die best meer bezoekers kunnen gebruiken. Denk aan Groningen of Zeeuws-Vlaanderen.
Een pittige uitdaging voor het NBTC, dat de taak heeft buitenlandse bezoekers naar Nederland te halen. Onmogelijk is het niet. Eindhoven heeft bewezen dat je als relatief onbekende bestemming zonder grote attracties toch toeristisch succes kan boeken. Het aantal hotelovernachtingen nam toe van 735.000 in 2015 tot meer dan 1 miljoen in 2019. Alleen Rotterdam en Amsterdam groeien harder. Het is niet precies bekend welk aandeel voor rekening komt van buitenlandse gasten, maar dat de interesse vanuit het buitenland toeneemt, staat volgens Erik van Gerwen van citymarketing organisatie Eindhoven365 wel vast.
Wat zijn de grootste toeristentrekkers van Nederland? Bekijk de top 5 in de afbeelding hieronder. Navigeer met de pijltjes links en rechts.
Groei
Toerisme kan op het platteland helpen om de leefbaarheid te behouden of te verbeteren
,,We zetten in op ons eigen DNA’’, aldus Van Gerwen. ,,Eindhoven is een stad van design en innovatie. Niet van oude geveltjes, tulpen en molens. Onze identiteit past heel goed bij individuele reizigers die een bestemming zelf willen ontdekken. Die gasten proberen we te verleiden.’’
De promotie van Nederland als toeristische bestemming was jaren gebaseerd op groei: meer bezoekers en overnachtingen. Voor de periode van 2020 tot 2030 heeft de gastvrijheidsindustrie een andere strategie gekozen: duurzaamheid en spreiding.
,,We willen toeristen niet langer alleen voor het geld naar Nederland halen’, zegt Conrad van Tiggelen, marketingmanager NBTC. ,,Toerisme doet meer: het kan op het platteland helpen om de leefbaarheid te behouden of te verbeteren.’’
Iconen
© Hollandse Hoogte / Thomas Schlijper
De
promotiecampagne met de nationale parken, waaronder de Waddenzee, gaat
om het trekken van toeristen die op zoek zijn naar iets verrassends als
wadlopen of bevers spotten. Sluit ook beter aan bij natuurbehoud en
duurzaamheid. Van Tiggelen: ,,Buitenlanders willen allereerst de bekende
hoogtepunten zien, de iconen van Nederland. Als je nog nooit in Parijs
bent geweest, wil je naar de Eiffeltoren en het Louvre. Maar zulke
plekken verkopen zichzelf. Wij richten ons de komende jaren op het
andere moois van ons land.”
Maar hoe bijzonder is dat ‘andere’
Nederland? Cristina Candel, journalist van de Spaans krant El Mundo
hoeft er niet lang over na te denken: ,,Wij hebben gisteren met
zonsondergang een boottocht door de Biesbosch gemaakt. Die dieren zullen
weinig Spanjaarden trekken, wildlife in Spanje is spectaculairder, maar
het varen was wel heel bijzonder. De kreken, het lage licht, de stilte.
Net zo mooi en spannend als een boottocht door de jungle van Costa
Rica.”
De journalist is verschillende keren in Nederland geweest
en noemt zichzelf fan van ons land. ,,Maar niet van Amsterdam’’, zegt ze
lachend. ,,Veel te toeristisch. Juist buiten Amsterdam vind je die
sprankelende, open en relaxte sfeer die Nederland uniek maakt.”
Moddergat
© ANP
De
boot legt aan in de haven van Lauwersoog en het gezelschap verplaatst
zich naar een dorp waarvan iedereen zich afvraagt hoe je de naam in
hemelsnaam uitspreekt: Paesens-Moddergat. Een schattig plaatsje dat,
aldus de buitenlandse bezoekers, op een levensgevaarlijke plek ligt:
onder zeeniveau! De Italiaanse delegatie vraagt zich hardop af hoe de
bewoners hier ’s nachts rustig kunnen slapen. Bij een voormalig kerkje
staat wadloopgids Harm Jan Wilbrink te wachten. Voor vertrek zoekt
iedereen passende wadloopschoenen uit en daarna volgen we het spoor van
Harm Jan. Stappen door de modder. Afhankelijk van de waterstand worden
we tot onze enkels of tot aan de heupen nat.
Onwennig maken de
journalisten en influencers hun eerste passen op de drooggevallen
zeebodem. Voor de meesten een onwerkelijke ervaring. De Italianen wordt
op het hart gedrukt zich geen zorgen te maken. De zee zal hen niet
wegspoelen.
De Belgen zijn direct enthousiast. ,,Heel bijzonder”,
vindt blogger Bart Melis. ,,Bij ons vind je zoiets niet, wij hebben ook
geen eilanden. En het is maar vier uurtjes rijden, hè.” Collega-blogger
Sylvie van Nieuwerburgh vult aan dat veel Belgen hun buurland al vrij
aardig kennen en daarom juist gevoelig zijn voor het ontdekken van
nieuwe plekken. ,,Iedereen in België kent plaatsen als Sluis, Maastricht
en Breda, maar de Waddenzee? Dat is echt nieuw.”
Gebakken scholekster
Ik kom hier los van het dagelijkse leven en voel me weer verbonden met de aarde
Tijdens de tocht scharrelen de journalisten en influencers zelf een deel van hun maaltijd bij elkaar: kokkels, mosselen, alikruiken, zeekraal. In een voormalig kerkje aan de dijk wordt de vangst schoongemaakt en bereid met andere producten uit de streek. Harm Jan: ,,Wij denken altijd dat we in Nederland geen eetcultuur hebben. Maar ik vind de regionale keuken hier juist super interessant. Ik heb laatst nog een oud recept gevonden: scholekster gebakken in zeehondenvet. Dat kun je tegenwoordig niet meer serveren.’’
Buiten op de dijk giert de wind. Het is gaan regenen. Schapen zoeken beschutting bij elkaar en het drooggevallen wad vult zich weer met water. De sporen van de groep worden langzaam uitgewist.
Nee, dit is geen Grand Canyon. Het is hier niet overdonderend of adembenemend. Pas als je met je voeten in de modder hebt gestaan, je gezicht gloeit van de zilte wind en je geniet van de maaltijd die je zelf bij elkaar hebt gezocht, dringt de echte schoonheid van de Wadden tot je door. De Franse influencer Cindy Mollaret is naar de dijk gewandeld. ,,Dit is bijna een spirituele ervaring”, zegt ze. ,,Het water, de polders, de wind, die oneindige verte. Ik kom hier los van het dagelijkse leven en voel me weer verbonden met de aarde. Zoiets overkomt me niet vaak.”
tips voor de toeristen vind je hier